Pierwsze przeszczepy próbowano wykonywać w Europie jeszcze w XIX wieku. Naukowe terapie łysienia to jednak końcówka wieku XX, gdy firma Upjohn w roku 1988 zarejestrowała oparty o minoxidil preparat Rogaine, a kilka lat później korporacja Merck wprowadziła na rynek lek zawierający finansteryd (Propecia, 1997).
Początki naukowo udowodnionej fototerapii laserowej sięgają jednaj jeszcze głębiej wstecz – aż do roku 1967, gdy węgierski badacz, Endre Mester wykonywał szereg eksperymentów z pierwszymi dostępnymi wtedy laserami. Główne pytanie, które sobie stawiał było związane z obawą, iż światło lasera może prowokować rozwój nowotworów (teza ta okazała się być w 100% fałszywa). Niejako „przy okazji” swoich badań dokonał odkrycia, że w mieszkach włosowych stymulowanych czerwonym światłem lasera włosy rosną szybciej, są one grubsze i bardziej gęste. Publikacja Endre Mester’a na ten temat ukazała się w roku 1968 (Mester, Szende, Tota – Effect of laser on hair growth of mice). Prace węgierskiego naukowca, uważa się powszechnie za początek medycznej fototerapii laserowej.
Kolejną przełomową datą jest rok 2007, gdy amerykańska firma Hairmax uzyskała aprobatę FDA dla swojego pierwszego produktu – grzebienia laserowego. Certyfikacja FDA potwierdzała, że technologia LLLT (fototerapia) jest skuteczną i w pełni bezpieczną metodą leczenia łysienia androgenowego u mężczyzn (w roku 2011 certyfikacja objęła także leczenie łysienia u kobiet).
W roku 2009, wynalazca i inżynier NASA, Tamim Hamid, otworzył firmę Theradome. Jego konstrukcje laserowego hełmu terapeutycznego – Theradome PRO 80 oraz Theradome EVO 40 – to najbardziej zaawansowane technicznie i najskuteczniejsze obecnie dostępne urządzenia do leczenia łysienia androgenowego.